| > συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη
 Ο Καθηγητής Χρίστος Γούδης είναι ένας από τους μεγαλύτερους διανοούμενους της Ελληνικής Δεξιάς σήμερα. Είναι επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής και του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Παρά την ενεργό συμμετοχή του στην διαμόρφωση της ιδεολογίας και της πολιτικής φιλοσοφίας της ευρύτερης δεξιάς παράταξης (Ν.Δ., Δημοκρατική Αναγέννηση, Πολιτική Ανοιξη) παρέμεινε κομματικά ανέντακτος, ανεξάρτητος και αυτόνομος. Στα ιδεολογικά του πονήματα "Η Κουλτούρα της Δεξιάς", "Οδός Ελλήνων", και "Ανατομία της Δεξιάς", εξυμνεί την βαθύρριζη και αντικαπιταλιστική Δεξιά του Δραγούμη και του Πάουντ καθώς και την ηρωϊκή Δεξιά του Συκουτρή, του Μισίμα και του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα.
Aνέκαθεν ήταν αντίθετος στη μετατροπή της Ελληνικής Δεξιάς του πατριωτισμού και της μεγάλης διανόησης σε ανιδεολόγητο "μεσαίο χώρο". Γνωστή είναι άλλωστε η "ατάκα" του: "Το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, άντε τριαντάφυλλο, ποτέ μολόχα. Το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, άντε Κεντροδεξιά, ποτέ μεσαίος χώρος". Πάντως η έκδοση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ! Δημοτικού τον έκανε να ενταχθεί στις γραμμές του "Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού", όπου ήταν Υπεύθυνος Τύπου κατά την προεκλογική περίοδο, κατά την οποία διαμόρφωσε έναν ποιοτικό πολιτικό λόγο, ιδιαίτερα εμφανή στις ραδιοτηλεοπτικές του παρουσιάσεις.
Θαυμάζοντας τις ριζοσπαστικές του απόψεις για την Δεξιά, πάντα επιθυμούσαμε μια συνάντηση με τον "αναρχοδεξιό" διανοούμενο. Και εκείνος μας έδωσε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Κύριε Γούδη, είστε ένας Δεξιός διανοούμενος , αλλά έχετε ασκήσει παράλληλα και έντονη κριτική στην Ελληνική Δεξιά. Τι σημαίνει για σας Δεξιά;
Η Δεξιά είναι ένα είδος ακορντεόν που διαστέλλεται και συστέλλεται ανάλογα με το πώς την προσδιορίζετε. Το μεταφυσικό της υπόβαθρο συνεπάγεται έναν κώδικα αξιών που είναι πολύ συγκεκριμένος και ο οποίος άπτεται της προσωπικής δόμησης του καθενός μας. Το να διέπεται κανείς από αρχές μιας ανώτερης ηθικής, ηρωισμού και πατριωτικού προσανατολισμού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτούνται θυσίες, απαιτείται ασκητισμός και αυτοπειθαρχία, καταστάσεις συνειδητότητας που δεν μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζουν μαζικά την εποχή μας.
Ποιες είναι οι βασικές διαφορές της Δεξιάς με την Αριστερά;
Η βασική ιδεολογική και φιλοσοφική διαφοροποίηση Δεξιάς και Αριστεράς είναι υπερβατικής φύσεως. Η Δεξιά μιλάει με τον Θεό. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία. Η Δεξιά αποδέχεται δυνάμεις πέρα από αυτές που αντιλαμβανόμαστε στον μικρόκοσμο της Γης μας. Ως προς τις άλλες πλευρές, αυτές κυμαίνονται. Η οικονομική πολιτική της Δεξιάς δεν είναι ενιαία αλλά πολύπλευρη και πολυσχιδής. Η καθαυτή Δεξιά είναι αντικαπιταλιστική . Αν δείτε τα κείμενα του Σαρλ Μωρράς (σ.σ. ο ηγέτης του γαλλικού εθνικισμού στην δεκαετία του ΄20) και μετά την συγκρίνετε με την κριτική που κάνει ο Τσόμσκι στον φιλελευθερισμό, θα δείτε ότι την ίδια κριτική που κάνει σήμερα ο Τσόμσκι από τα αριστερά την έκανε ο Μωρράς από τα δεξιά.
Νομίζω ότι θα καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει Δεξιά αν πάμε πίσω στις απαρχές της. Από πού ξεκινά λοιπόν η Δεξιά; Από τον Μπερκ και την κριτική του στην Γαλλική Επανάσταση;
Όχι. Ο Έντμουντ Μπερκ υπήρξε βέβαια ένας σημαντικός συντηρητικός πολιτικός και στοχαστής, αλλά πρέπει να πάμε πολύ πιο πριν. Η Δεξιά ξεκίνησε ως το ancient regime, το "παλαιό καθεστώς" πριν την Γαλλική Επανάσταση. Ξεκίνησε δομημένο ως "ιπποτισμός". Ανατράπηκε από την φιλελεύθερη εμποροκρατία της Γαλλικής Επανάστασης και συγχρόνως μεταπλάστηκε μέσα από το Έθνος -Κράτος. Τo Έθνος- Κράτος προβλήθηκε μέσα από την Γαλλική Επανάσταση που ήταν στην ουσία η αστική επανάσταση που διαμόρφωσε τελικά τη σύγχρονη Δεξιά. Δηλαδή η μετάπλαση της Δεξιάς πραγματοποιήθηκε μέσα από τον φιλελευθερισμό της Γαλλικής Επανάστασης και τον προσδιορισμό των αξιών του Έθνους- Κράτους (σ.σ. όμαιμο, ομόγλωσσο, ομόδοξο και ομότροπο). Η Δεξιά προσδιορίζεται πλέον στα πλαίσια του Εθνικού Κράτους σε αντιδιαστολή με τον κοσμοπολιτισμό του άκρατου φιλελευθερισμού με τον οποίο ταυτίζεται σήμερα ο οικονομισμός της παγκοσμιοποίησης. Πάντως διαχρονικά, παρά τις διάφορες φάσεις που έχει περάσει η Δεξιά, στην ουσία ο βασικός κώδικας των αξιών της, που ανάγεται στις αξίες του ατόμου μέσα στο βασικό πλαίσιο του έθνους-κράτους, παραμένει ο ίδιος.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να μου εξηγήσετε τι σημαίνει ο όρος "αναρχοδεξιός" με τον οποίο αυτοπροσδιορίζεστε.
Το συνθετικό "άναρχο" σημαίνει "να πάνε να πνιγούνε όλοι", εκτός αν υπάρχει μία κατάσταση που είναι έκτακτη , δηλαδή αν υπάρχουν ζέοντα εθνικά προβλήματα ή εκρηκτικά κοινωνικά θέματα. Τότε ο καθένας παίρνει στροφές ανάλογα με την ιδεολογία του. Συμπερασματικά "αναρχοδεξιός" σημαίνει ότι κάτω από έκτακτες εθνικές ή κοινωνικές πιέσεις "παίρνω δεξιές στροφές, επικαλούμενος τις δεξιές αξίες".
Μιλάτε για μια "αναρχοαυτόνομη" διανόηση της Δεξιάς και πιστεύετε ότι οι καλύτεροι διανοούμενοί της παραμένουν "αντιεξουσιαστές ενάντια στην οποιαδήποτε μορφή κατάχρησης της εξουσίας και ασυμβίβαστοι στην εξαγορασμένη σιωπή".
Ακριβώς, και κάτω από το πρίσμα αυτό έχω γράψει ποιήματα για τρεις εκπροσώπους της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Δεξιάς: τον Έζρα Πάουντ, τον Γιούκιο Μισίμα και τον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα.
Από αυτήν την άποψη τι θεωρείτε σημαντικό στον Πάουντ;
Ο πολύς κόσμος θεωρεί ότι ο Έζρα Πάουντ ήταν μονίμως απορροφημένος στη συγγραφή των ποιημάτων του, τα οποία ορθώς τον κατατάσσουν μεταξύ των μεγίστων ποιητών του Ευρωπαϊκού Πνεύματος. Η αλήθεια όμως είναι ότι μεγάλο μέρος της ζωής του το αφιέρωσε στην ανάδειξη της ανάλγητης τοκογλυφίας των Τραπεζών, η οποία με αυτόν τον τρόπο παραχαράσσει την πραγματική Δημοκρατία, απομυζώντας ενέργεια από τα λαϊκά στρώματα και συσσωρεύοντάς την αμοραλιστικά, στα βαλάντια μιας ολιγάριθμης μειονότητας, που κινεί τα νήματα των εξελίξεων στον κόσμο.
Τι σας έλκει στον Μισίμα;
Οι πατροπαράδοτες αξίες. Το Χαγκακούρε: ο κώδικας των Σαμουράι. Ο αγώνας για επιστροφή των παραδοσιακών αξιών και για την υπέρβαση του θανάτου. Ο ένδοξος θάνατος, ο "εν σιγή τεθερισμένος στάχυς", το ότι τολμάς και θυσιάζεσαι ή αυτοκτονείς, προσφέροντας ή αφαιρώντας ηρωικά την ζωή σου, όταν υπάρχουν λόγοι που σε υπερβαίνουν. Το κάνεις για λόγους μιας ευρύτερης ηθικής. Ένας θάνατος που θα καρπίσει. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Αποκαλούμε την ζωή "ζωούλα". Αντίθετα η έννοια της αυτοθυσίας είναι βαθιά εγχαραγμένη στην κουλτούρα της Δεξιάς.
Και στον αρχηγό της Ισπανικής Φάλαγγας Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα;
Ο "ασκητισμός της ασφάλτου", τον οποίο εισήγαγε στη  νεολαία. Η αποστολή οδοιπόρων ζηλωτών σε ολόκληρη την Ισπανία για τη διάδοση της δεξιάς ιδεολογίας και του κώδικα αξιών της ("αίμα και χώμα", η υποχρέωση της θυσίας υπέρ της Πατρίδας) μέσα από την υποδειγματική συμπεριφορά τους.
Αντικαπιταλιστική ή Λαϊκή Δεξιά υπάρχει στην Ελλάδα; Τι γνώμη έχετε για συλλήψεις τύπου "Κοινωνικό Κέντρο" και τα παρόμοια;
Μα, ο όρος "κοινωνικό" στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, σε αντίστιξη με το "σοσιαλιστικό", έχει δεξιά διάσταση. Και o "Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός" με την "αριστερή" κοινωνική πολιτική του εκεί ανήκει. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος της επίθεσης Αλαβάνου και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ενάντια στον ΛΑ.Ο.Σ. Επειδή ο ΛΑ.Ο.Σ. διείσδυσε στους χώρους από όπου αντλούσε ψήφους. Η κοινωνική διάσταση του "Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού" είναι ίδιας υφής με την αριστερή αντίληψη σε θέματα οικονομικής διαχείρισης. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα των Τραπεζών. Δηλαδή τη σύμπτωση των απόψεών μας στο ότι η Τράπεζα αποτελεί έναν θεσμικό τοκογλύφο, έναν θεσμικό τοκογλύφο που όμως τον αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο. Το βλέπουμε κοινοβουλευτικά το θέμα. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι είναι εύκολο μέσα από ένα Κοινοβούλιο που είναι υγιές, οι Τράπεζες να εξαναγκασθούν να περιστείλουν αυτήν την τοκογλυφία. Δεν είναι μια ιδεαλιστική και ανεφάρμοστη θέση, όπως άλλωστε απέδειξε η περίπτωση της Γερμανίας στην δεκαετία του '90. Εκεί οι Τράπεζες αναγκάσθηκαν να επαναπροσδιορίσουν τα χρέη και να συμβιβαστούν με τους ανθρώπους που είχαν χρέη, κάτω από την πίεση των ισχυρών ενώσεων καταναλωτών που έριξαν το σύνθημα: "Μην πληρώνετε τίποτα στις Τράπεζες για τους επόμενους δύο μήνες", γεγονός που τις ανάγκασε να βρουν μια συμβιβαστική λύση, μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσής τους. Δεν συμφωνούμε πάντως με την αναρχο-αριστερή αντίληψη: "Ληστέψτε τον ληστή, ληστέψτε τις τράπεζες". Ο "κλέψας του κλέψαντος" αποτελεί ιδιοτελή λύση μόνο για τον "κλέψαντα τον κλέψαντα" και όχι για το κοινωνικό σύνολο, το οποίο γι΄ αυτό ακριβώς τον λόγο χρειάζεται να εκπροσωπείται από χρηστοήθη μέλη στο Κοινοβούλιο.
Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό στην Ελλάδα;
Νομίζω ότι αν ο "Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός" ξεκινήσει μια σταυροφορία με σύνθημα αυτό το αίτημα, θα το επιτύχει.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. αντιπροσωπεύει την σύζευξη πατριωτικού και κοινωνικού αιτήματος. Πιστεύετε ότι στο μέλλον θα μπορεί να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα σε μια πατριωτική και κοινωνική Δεξιά και μια πατριωτική Αριστερά ενάντια στην Νέα Τάξη;
Φυσικά. Η δημιουργία ενός πατριωτικού πυρήνα υπερβαίνει την ειδοποιό διαφορά τους σε φιλοσοφικό επίπεδο, η οποία αναφέρεται στην πίστη της Δεξιάς σε υπερβατικές δυνάμεις, σε αντίθεση με την Αριστερά που επικεντρώνεται στη μοναδικότητα του ανθρώπου (η αιώνια διελκυστίνδα μεταξύ ένθεων και άθεων). Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε με την Νέα Δεξιά στην Γαλλία με τον πολιτιστικό σύλλογο G.R.E.C.E. του Αλαίν ντε Μπενουά.
Γιατί σήμερα δεν μπορεί κανείς να βρει άρθρα για τους εκπροσώπους της  βαθύρριζης αντικομφορμιστικής Δεξιάς , όπως ο Δραγούμης και ο Καραβίδας ή ο Έσσε και ο Χάιντεγκερ, στις εφημερίδες της Δεξιάς; Ενώ μπορεί να βρει ολόκληρα αφιερώματα στο "Αρδην" και την "Ελευθεροτυπία";
Δεν υπάρχουν δεξιές εφημερίδες στην Ελλάδα, υπάρχουν μόνο έντυπα με ιδεολογικά επιχρίσματα και διάτρητους μανδύες στην υπηρεσία του πανταχού παρόντος οικονομισμού του μεσαίου χώρου. Ως εκ τούτου το μόνο που προσφέρουν είναι ιδεολογικά πίτουρα κατάλληλα για ψηφοφόρους-κότες. Η ανάταξη της ιδεολογίας της Δεξιάς απαιτεί μεγάλη προσωπική προσπάθεια, η οποία όμως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνεχισθεί, λόγω του ότι είναι το κοινωνικό και εθνικό ζητούμενο στις μέρες μας.
Ίδρυμα Ίωνος Δραγούμη
Κύριε Γούδη θα ήθελα να μου πείτε κάποια πράγματα για το "Ίδρυμα Ίωνος Δραγούμη" του οποίου είστε πρόεδρος.
Μπροστά στις δύσκολες μέρες που έρχονται για το Έθνος, οφείλουμε να οικοδομήσουμε ιδεολογικά αναχώματα , τέτοια που να ενισχύουν την πίστη των Ελλήνων στην Μεγάλη Πατρίδα μας και να ανατάσσουν το εθνικό μας φρόνημα που προσπαθεί να υποσκάψει η "Πέμπτη Φάλαγγα" του εχθρού. Ένα τέτοιο ανάχωμα θα αποτελέσει το Ίδρυμα "Ίων Δραγούμης" που δημιουργείται τις μέρες αυτές με την στήριξη του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Θα ήθελα να μιλήσουμε για κάποια σημερινά προβλήματα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει με το μεταναστευτικό;
Το μεταναστευτικό έχει δύο όψεις, μία θετική και μία αρνητική πλευρά. Γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα, δεν γεννούμε παιδιά όσο θα έπρεπε. Πιστεύω ότι με την υποδοχή περιορισμένου αριθμού μεταναστών, από έναν φυλετικά συγγενικό χώρο και μια τακτική εξελληνισμού, το πρόβλημα θα μπορούσε να απαλυνθεί για την ελληνική κοινωνία. Αν όμως ξεπερνάτε κατά πολύ έναν κρίσιμο αριθμό μεταναστών και αναμείξετε διαφορετικές κουλτούρες με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας άκρατος και άκριτος πολυπολιτισμικός "αχταρμάς", αυτό το κοινωνικό μόρφωμα υπάρχει κίνδυνος να υπερβεί την απορροφητική δύναμη της ελληνικότητας. Θα δημιουργηθεί έτσι μια έκρυθμη κατάσταση όπου τα πολυπολιτισμικά στοιχεία θα κυριαρχήσουν στην Ελλάδα τα επόμενα 10-20 χρόνια. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο να θεσμοθετήσουμε ποιοτικά και αριθμητικά κριτήρια μεταναστών σε λογικά όρια, παράλληλα με τον σχεδιασμό πολιτικών ελληνοποίησης , αλλιώς θα υποστούμε μία επικίνδυνη διάβρωση της υπόστασης μας. Αλλά το μεταναστευτικό έχει σχέση με την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, που κανένας δεν ξέρει ακόμα τι σημαίνει.
Πού θα πορευτεί η Ενωμένη Ευρώπη;
Δεν ξέρω πού θα πορευτεί. Ξέρω ότι θα υπάρξουν δυνητικά δύο καταλήξεις. Στην μία θα επιτευχθεί η ενοποίηση της Ευρώπης που θα οδηγήσει σε μία διοίκηση της Ευρώπης, ενός δηλαδή μορφώματος των 500 εκατομμυρίων η οποία εκ των πραγμάτων δεν θα μπορεί να είναι δημοκρατική όπως εννοούμε την δημοκρατία σήμερα. Δηλαδή θα υπάρξει μια δημοκρατική δικτατορία , μία "δημοκρατορία" , ένα είδος σκοτεινής γραφειοκρατίας , η οποία θα επιβάλλει την εξουσία της, πολύ χειρότερα από ότι σήμερα, μέσα από "ντιρεκτίβες" που θα εκπορεύονται από κάποιες αδιαφανείς "Βρυξέλλες". Η άλλη κατάληξη είναι η διάλυση της Ευρώπης. Μπορεί η πολυπολιτισμικότητα να αποδειχθεί ότι εμπεριέχει τέτοιες αγεφύρωτες αντιφάσεις και τα συμφέροντα των ψηφίδων της Ευρώπης να είναι τόσο ασύμβατα μεταξύ τους, που να μην μπορέσουν να προσδεθούν σε ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό σύνολο, με αποτέλεσμα οι διεθνείς παλιρροϊκές δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) να προκαλέσουν την διάλυση της Ευρώπης.
Ο προβληματισμός και στις δύο περιπτώσεις είναι τι θα γίνει με την Ελλάδα. Θα καταλήξουν οι ψηφίδες που αποτελούν την Ευρώπη στις αρχικές ψηφίδες ή η Ευρώπη θα διαλυθεί σε διαφορετικές ψηφίδες;
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που θα πρέπει να φροντίσουμε είναι να παραμείνουμε Ελλάδα. Κι αυτό μόνο τότε θα μπορέσουμε να το επιτύχουμε, εάν δώσουμε ένα νόημα συνέχειας στην ελληνική μας παιδεία και ένα όραμα ελληνικότητας στην κοινωνία μας.
Η Ελληνική ιδιαιτερότητα
Θα μας δώσετε ένα παράδειγμα του τι μπορούσε να γίνει;
Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην υπάρχει όλος αυτός ο όγκος της αρχαίας γραμματείας και των κειμένων των Πατέρων της Εκκλησίας στις σχολικές βιβλιοθήκες από το δημοτικό κιόλας σχολείο; Μόνο και μόνο για να νιώθει το παιδί "πολιτιστικό σοκ" της ιστορικής ελληνικής πνευματικής υπεροχής, το ότι η παιδεία μας είναι οι πνευματικές ρίζες της Δύσης;
Αφού αποδειγμένα είμαστε "κάτι ιδιαίτερο" η τουλάχιστον η συνέχεια αυτού του "ιδιαίτερου κάτι", αυτό το κάτι δεν πρέπει να το προβάλουμε; Δεν πρέπει να μας δίνει δύναμη για το μέλλον; Δεν πρέπει να μας δίνει δύναμη για την υπόσταση μας; Η ιστορία και ο πολιτισμός μας δεν θα έπρεπε να είναι το εφαλτήριο για το αύριο; Όλα αυτά όχι μόνο δεν έγιναν αλλά είχαμε και την εισαγωγή στα σχολεία των ελληνοπαίδων του γνωστού βιβλίου Ιστορίας της Στ! Δημοτικού.
Αυτή θα ήταν η επόμενή μου ερώτηση αλλά με προλάβατε.
Αυτό το βιβλίο Ιστορίας της Στ! Δημοτικού, κινήθηκε κάτω από τον μανδύα μιας "δήθεν" επιστημονικής αντικειμενικότητας ,πάνω σε έναν άξονα ανθελληνισμού, ο οποίος δεν είναι καθόλου αθώος. Σε αυτήν την υπόθεση καταγράφηκαν αντιδράσεις υποστήριξής του, που μόνο πεμπτοφαλαγγίτες, δηλαδή άτομα μειωμένης εθνικής συνείδησης, θα μπορούσαν να έχουν. Αλλά από την άλλη υπήρχαν ισχυρές και υγιείς αντιδράσεις από πολλούς και επιφανείς Έλληνες, που ερεύνησαν και επεσήμαναν με παρρησία τα κατά αυτού του βιβλίου, και αυτοί δεν ήταν μόνο "δεξιοί" αλλά και "αριστεροί" όπως ο Κώστας Ζουράρις, ο Μίκης και ο Καραμπελιάς.
Εσείς ως διανοούμενος πώς αντιδράσατε στο βιβλίο;
Αρθρογράφησα και εγώ με σχετική οξύτητα επάνω σε αυτό το θέμα. Αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει αντιπαράθεση σημείο προς σημείο. Πιστεύω ότι πρέπει να γραφτεί ένα άλλο καλύτερο βιβλίο Ιστορίας. Και επειδή ασχολούμαι χρόνια με την Νεοελληνική Ιστορία από την Πτώση της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι την επίτευξη της Ανεξαρτησίας και την δημιουργία του Ελληνικού Κράτους και την έλευση του Όθωνα, ανταποκρίθηκα στο αίτημα του Οδυσσέα Χατζόπουλου και έγραψα ένα βιβλίο με αυτό το θέμα. Αυτό το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις "Κάκτος" τον επόμενο μήνα με τίτλο "Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας: από την Πτώση στην Ανεξαρτησία".
Κύριε Γούδη, μια τελευταία ερώτηση : Ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον ώστε να μην είμαστε κράτος ραγιάδων;
Να διαλύσουμε το "Κράτος της Αγοράς και της Πιάτσας", το κράτος κομματικής δοσοληψίας και της οικονομικής διαπλοκής. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να φέρουμε κάποιους άλλους στην εξουσία ικανούς να δώσουν ένα άλλο όραμα και μιαν άλλη πνοή στην Ελλάδα. Να δείξουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι έτσι όπως την βλέπουμε σήμερα. Η Ελλάδα είναι ασκητισμός, η Ελλάδα είναι αξίες, η Ελλάδα είναι δύναμις και οι Έλληνες δεν είναι μόνο πιτσαδόροι, ξενοδόχοι, και πλυντήρια χρήματος. Η Ελλάδα είναι η διανόηση και ο πολιτισμός της. Είναι το επιχειρηματικό της πνεύμα και ναυτοσύνη της, και οι απόδημοι συμπατριώτες που απλώνονται σε όλον τον πλανήτη. Είναι ο αγροτικός μας πληθυσμός και πρέπει να στηρίξουμε τα αγροτικά μας προϊόντα έστω και αν πουλιούνται ακριβότερα γιατί αν αύριο κάτι γίνει με την ευστάθεια της Ευρώπης δεν θα έχουμε να ταϊσουμε τον κόσμο μας. Πρέπει να χτιστεί εξαρχής ένα διαφορετικό πλαίσιο στα μυαλά των ανθρώπων. Δεν χρειαζόμαστε να έχουμε δύο κινητά, τρεις τηλεοράσεις και πέντε βίντεο. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ένα όραμα πολιτικό και πολιτιστικό για το μέλλον. Και άφθονη πνευματική δυναμίτιδα για να καταστρέψουμε "το σάπιο βασίλειο της Δανίας".
Κύριε καθηγητά, ευχαριστούμε για όσα μας είπατε
Κι εγώ σας ευχαριστώ
|
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου